ಭಾಗ್ಯದ ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಬಾರಮ್ಮ...

ಇಂದು ವರಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಹಬ್ಬ. ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲ್ಪಡುವ ಹಲವಾರು  ಹಬ್ಬಗಳಲ್ಲಿ ಇದೂ ಒಂದು. ವರಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ- ಕೇಳಿದ ವರಗಳ ಕರುಣಿಸುವ ಮಹಾತಾಯಿ, ಸಂಪತ್ತು, ಆಯಸ್ಸು, ಆರೋಗ್ಯ, ಅಷ್ಟೈಶ್ವರ್ಯಗಳ ನೀಡುವ ಇಷ್ಟದೇವತೆ, ಹೆಣ್ತನದ, ಮುತ್ತೈದೆತನದ ಸಂಕೇತ ಕೂಡ ಹೌದು.

 ಈ ಹಬ್ಬದ ಹಿಂದೆ ಒಂದು ಕಥೆಯಿದೆ. ಸುಮಾರು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಚಾರುಮತಿ ಎಂಬ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಮುತ್ತೈದೆ ಇದ್ದಳು. ಆಕೆಗೆ ತನ್ನ ಪತಿಯಲ್ಲಿ ಅಪಾರ ಗೌರವ ಹಾಗೂ ಭಕ್ತಿಯಿತ್ತು, ದೇವರಲ್ಲಿ ಬಹಳ ನಂಬಿಕೆಯಿತ್ತು. ಆಕೆಗೆ ಒಂದು ದಿನ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ತಾಯಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡು, ತನ್ನನ್ನು ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಪೂಜಿಸಿದರೆ ಆಕೆಗೆ ಹಾಗೂ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರಿಗೂ ಶ್ರೇಯಸ್ಸಾಗುತ್ತದೆಂದು ನುಡಿದು ಮಾಯವಾದಳು. ಮರುದಿನ ಮುಂಜಾವಿನಲಿ ಎದ್ದ ತಕ್ಷಣ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಹಾಗೂ ಊರಿನ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಆದುದನ್ನು ತಿಳಿಸಿದಳು. ಎಲ್ಲರೊಟ್ಟಿಗೆ ಪೂಜೆಗೆ ಅಣಿ ಮಾಡಿ ಶ್ರಧ್ಧೆ, ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ದೇವಿಯನ್ನು ಮನಸಾರೆ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದಳು. ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗೆ ಒಲಿದ ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿಯು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷಳಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಧನಧಾನ್ಯ, ಅಷ್ಟೈಶ್ವರ್ಯಗಳ ಕರುಣಿಸಿದಳು ಎಂಬ ಪ್ರತೀತಿ ಇದೆ.

ಅದೆಲ್ಲಾ ಸರಿ, ಇದು ಗೊತ್ತಿರುವ ವಿಷಯವೇ. ಈಕೆ ಈಗ ಯಾವುದರ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುವುದಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡ್ತಿದ್ದಾಳೆ  ಅಂತ ಯೋಚಿಸ್ತಾ ಇದ್ದೀರ ಅಲ್ಲವಾ? ಜಾಸ್ತಿ ಕಾಯಿಸೋಲ್ಲ. ವಿಷಯ ಏನೂಂದ್ರೆ ಪ್ರತಿ ಸಾರಿ ಹಬ್ಬಕ್ಕೆ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದ್ವಿ, ಹಬ್ಬ ಆಚರಿಸ್ತಿದ್ದ್ವಿ. ಈ ಬಾರಿ ದೂರದ UK ನಲ್ಲಿ ಇದ್ದೀನಿ, ಹಿಂದೆ ಇದ್ದ ಹಬ್ಬದ ಸಂಭ್ರಮ, ಸಡಗರ ಈಗ ಇಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ.

ಹೌದು, ಬಹಳ ನೆನಪಾಗುತ್ತೆ.. ಹಬ್ಬದ ದಿನ ಸೂರ್ಯ ಉದಯಿಸುವ
 ಮುನ್ನವೇ ಏಳೋದು, (ಪ್ರತಿದಿನ ಅಲ್ಲ, ಕೇವಲ
ಹಬ್ಬದ ದಿನದ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾತ್ರ), ಮನೆ
ಶುಭ್ರಗೊಳಿಸೋದು, ಅಮ್ಮನಿಗೆ/ ಅತ್ತೆಗೆ ಪೂಜೆಗೆ
ಅಣಿಮಾಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡೋದು, ಎಲ್ಲ ನೆನಪಾಗುತ್ತೆ... ಕಲಶ ಕೂರಿಸಿ, ರೇಶಿಮೆ ಸೀರೆ ಉಡಿಸಿ, ಮುಖವಾದ ತೊಡಿಸಿ, ಒಡವೆ, ಹೂವುಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸುವುದನ್ನ ನೋಡುವುದಕ್ಕೇ ಒಂಥರಾ ಖುಷಿ..
ನಮಸ್ತೇಸ್ತು ಮಹಾಮಾಯೆ ಮತ್ತೆ ಹಲವು ಶ್ಲೋಕಗಳನ್ನ ರಾಗವಾಗಿ ಹಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಪೂಜೆ ಮಾಡೋದು ಇನ್ನೊಂಥರಾ ಖುಷಿ... ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಖುಷಿ ಕೊಡೋದು ಹಬ್ಬದೂಟ.. ಒಬ್ಬಟ್ಟಿಲ್ಲದ ಹಬ್ಬ ಹಬ್ಬವೇ? ಸಂಜೆ
ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರಿಗೆ ಅರಿಶಿನ ಕುಂಕುಮ ಕೊಡೋದು,                 ಯಾರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ
ಅಂತ ಲೆಕ್ಕ ಹಾಕೋದು..  ಹೀಗೆ  ಹಬ್ಬದ ದಿನದ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಿಗೆ ಕೊನೆಯೆಲ್ಲಿದೆ?  

ಅಂದಹಾಗೆ, ಒಂದು ವಿಷಯ ಹೇಳೋದ್ ಮರೆತು ಬಿಟ್ಟೆ.. ಏನ್ಗೊತ್ತ? ನಾನಿವತ್ತು ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಮಾಡೋದಕ್ಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದೆ ಹಾಗೂ ಬಹಳ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಆ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಸಫಲಳಾದೆ...
ಲಂಡನ್ ನಿಂದ ತಂದಿದ್ದ ಬೆಲ್ಲ.. (ನಾನಿರುವ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬೆಲ್ಲ ಸಿಗೋಲ್ಲ!) ಕಾಂಟಿನೆಂಟಲ್ ನ ಬೇಳೆ, ಮೈದಾ.. ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಹಾಗೂ ಅತ್ತೆಗೆ ಹತ್ತಾರು ಬಾರಿ ಕರೆ ಮಾಡಿ, ತಲೆ ತಿಂದು ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಮಾಡುವ ವಿಧಾನ ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಬಗೆ... ಏಲ್ಲವೂ ಕೂಡಿ ಕೊನೆಗೂ ರುಚಿರುಚಿಯಾದ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ರೆಡಿಯಾಯಿತು. Night duty ಮುಗಿಸಿ ಬಂದು ಮಲಗಿದ್ದ ಪತಿರಾಯರನ್ನ ಏಳಿಸಿ, ಊಟ ಬಡಿಸಿದಾಗ ಅವರು ಹೇಳಿದ್ದು,' ಅಂದ್ಕೊಂಡೆ, ನೀನ್ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಏಳಿಸಿದಾಗಲೇ ಅಂದ್ಕೊಂಡೆ, ಏನೋ experiment ಮಾಡಿರ್ತಿಯಾಂತ. ನಾನೊಬ್ನೇ ಅಲ್ಲವೇ, guinea pig ಸಿಗೋದು ನಿಂಗೆ, experiment ಮಾಡೋದಕ್ಕೆ'. ಅದೂ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಜ ಅಲ್ಲವೇ? ಈ ಕಾಣದ ಊರಲ್ಲಿ ಯಾರನ್ನ ಕರೆದು ಊಟಕ್ಕೆ ಹಾಕಲಿ ನಾನು?. ಆದರೂ ಒಬ್ಬಟ್ಟು ಚನ್ನಾಗಿದೆಯೆಂದು  ಒಂದರ ನಂತರ  ಇನ್ನೊಂದರಂತೆ  ನಾಲ್ಕು ಒಬ್ಬಟ್ಟು ತಿಂದು ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದಾಗ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಒಂದು ರೀತಿ ಸಂತೃಪ್ತಿ... ಪುಟ್ಟ ಮೆದುಳಲ್ಲಿ  ಮತ್ತೆ ಯಾವ experiment ಮಾಡಲಿ ಅನ್ನೋ ಹೊಸ ಯೋಚನೆ ಶುರು... 

- ಶ್ವೇತ
P.S: Thanks to google and my grandfather for the story behind the festival.

Deepada kelagina kattalu..

That was the 2nd or may be 3rd day of our Introspection, dont remember exactly. It was the day when kannada anthakshari was held. Previous years our team had won first place in that. But this time we managed only a second place. I was quite out of mood, but, nonetheless happy as staff anthakshari followed one for the students. It was organised by shruti and myself. We had great fun anchoring the show. Lolz.. Teachers were too good. They even got right the ones which we thought would be highly difficult. Didnt really expect that much of active participation and enthusiasm from their side.
It was about 3.30 pm when the programme ended. That was when i noticed the poetry competition was on the same day. It had kicked off in the morning and was about to close in another half an hours time. All of a sudden i felt, 'why shouldnt i be participating? I went to the info desk and saw the topics. Wow! this is it, this will be the topic of my poem, i thought. Guess what it was? 'ದೀಪದ ಕೆಳಗಿನ ಕತ್ತಲು...' There were two more topics as well which refused to register in my mind. I borrowed a sheet of paper, went to a corner( is the corner place which showers you with marvellous ideas or is it the loneliness which u perceive there is the culprit?) I sat over there in an attempt to transform my imagination onto the paper in the form of words. I had only 15 minutes to write my so called ' ಕವಿತೆ '. And thus my pen started playing with the paper. Once it came to a halt, i went straight upto the desk, asked for another sheet and sincerely copied the poem tidily onto the new sheet. I handed the sheet to the volunteer and left.

Months later, after i finished my internship, when i had forgotten about all these, i met Akshay hari. He said he had my certificate with him. I was perplexed, 'what certificate is it ?'. Then i realised my poem had been awarded 2nd place. Yeppeee..!! not bad, not bad at all..

This is what i wrote in 15 minutes..

ಬೀರುತಿದೆ ಬೆಳಕ ಜಗದೆಲ್ಲೆಡೆ , ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಹಣತೆ
ಬಾಳಿನ ತಮಸ್ಸನ್ನು ತೊಡೆಯುತ್ತ, ತನ್ನ ತಾನೇ ಸವೆಸುತ್ತ ;

ಆದರೂ ಅಳಿಸಿ ಹಾಕಲಾದೀತೆ ತನ್ನ ಕೆಳಗಿನ ಅಂಧಕಾರವನ್ನು,

                          ತನ್ನ ನೆರಳಿನ ಮುಸುಕನ್ನು,

ಆ ಅಂಧಕಾರದ ಪೊರೆಯನ್ನು ತೆಗೆದು ಜಗವ ನೋಡುವ


                          ಆಸೆಯಿಲ್ಲವೆ ನಿನಗೆ?

ಓ ಹಣತೆಯೇ! ನಿನಗೇಕೆ ಈ ಪರಿ ನೋವು?

ನೀ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿದ್ದರೂ ಜಗಕೆ ಬೆಳಕ ನೀಡುವಾಸೆ ಏಕೆ ನಿನಗೆ?

ಮಾನವರೇಕೆ ನಿನ್ನ ಹಾಗಿಲ್ಲ? ಏಕೆ ಈ ರೋಷ, ದ್ವೇಷ, ಅಸೂಯೆ?

ತಾನು ತನ್ನದು ಎನ್ನುವ ಹುಚ್ಚು ಹಂಬಲ !

ಬಾ ಹಣತೆ, ಬೇಗ ಬಾ, ಬೀರು ನಿನ್ನ ಬೆಳಕನ್ನು,

                  ಸಾರು ನಿನ್ನ ನಿಲುವನ್ನು, ಮಾದರಿಯಾಗು ಜಗಕೆ

ನಿನ್ನ ನೋಡಿಯಾದರೂ ಮಾನವ ಕಲಿಯಲಿ, ತನ್ನತನವನ್ನು ಬಿಡಲಿ,

                  ವಿಶ್ವಮಾನವನಾಗಲಿ,
ಒಳ್ಳೆಯತನವೇ ಎಂದಿಗೂ ಗೆಲ್ಲಲಿ...     

Bayake!!

ತಿಳಿನೀರ ಕೊಳದೊಳು ಮುದುಡಿದ ತಾವರೆಗೆ
ಸೂರ್ಯನ ಎಳೆಬಿಸಿಲ ಕಾಂತಿಯದು ಸಾಕಲ್ಲವೇ ?
              ಬಯಕೆ ತೋಟದ ಬೇಲಿಯೊಳಗಣ ಹೂವಿಗೆ
              ಜೇನ ಹೀರುವ ದುಂಬಿಯ ಒಲುಮೆಯ ಕರೆಯೊಂದೆ ಸಾಕಲ್ಲವೇ?
ಸೂರ್ಯನ ತೇಜಸ್ಸಿನೂಳು ಕಾದು ನಿಂತ ಇಳೆಗೆ
ಮೊದಲ ಸೋನೆ ಮಳೆಯ ಬಿಸಿ ಅಪ್ಪುಗೆಯೊಂದೆ ಸಾಕಲ್ಲವೇ?
              ಈ ಬಾಳ ಪಯಣದಲಿ ನೀ ಜೊತೆಯಿರುವಾಗ
              ನನಗಿನ್ನೇನು ಬೇಕು? ಓ! ಬಂಧುವೇ !! ನಿನ್ನ ನಗೆಯೊಂದೇ ಸಾಕೆನಗೆ
              ನಿನ್ನದೊಂದು ನಗೆಯೇ ಸಾಕು..
 
My first effort in kannada poetry... I know, it s like a small girl's writing. But, I bet it feels great to get started.. More will follow...